🇹🇷 Çöz Dilimin Bağını Çöz ki Konuşayım
Canan Köksal
Anadilim ben !
Lezzetini en temiz kaynaktan alan. Ana kucağı kadar sıcak, ana sütü gibi ak olan. Orta Asya’dan, sonsuzadır yolculuğum. Kollarım geniş, iklim iklim, lehçe lehçe, şive şive çoğalıp coştum ben.
Coşkun kaynağıma zehir mi katılıyor ne? Dilimde kekre bir tat ! Ak alnıma kara mı çalınıyor ?
Aydınlık yüzüme gölge mi düşüyor? Günden güne unutulup gidiyor muyum?
Anadilim ben !
Fakat lisânımda yaban bir sancı! Duyun beni ey gazeteler, radyolar, televizyonlar…
Duy beni ey halkım !
Bu konuştuğunuz ben değilim.
Güneş gibi sıcak kelimelerimi neden, nasıl unuttunuz?
Bal gibi damlardı sözlerim ağzınızdan; sözü balla keserdiniz.
Meşveret bahçelerinde, bayramlarda benimle coşardınız.
Şimdi dilinizde düğüm, şimdi sesler boğuk, yüzler asık…
Şimdi kalpler arasında mesafeler !
Bendim sizi kardeş eyleyen,
Beni neden sustunuz?
Anayı, bacıyı, gardaşı benimle bildiniz. Değil mi ki yüzyıllardır benimle ağlayıp benimle güldünüz. Sırrı bendim mutluluğunuzun.
Şimdi sevinçlerinize bile küstünüz !
Unuttunuz başı dumanlı dağları.
Unuttunuz beng-ü taşlara vurulu adımı.
Kalem bendim, kağıt bendim, söz bendim, naz bendim…
Türk’ün göğünü aydınlatan güneşini neden söndürdünüz?
Kütüphanelerde karanlık çöktü omuzlarıma.Divanların satırları arasında lâl kesildim!
Köroğlu’nun,Karacoğlan’ın sazında mızraptım.Yunus oldum arşa çıktım, uçmaklara yöneldim
Dünyayı yedi kıta dört iklim gezdim, ziynetlendim.
Bereketiniz bendim başak başak…Tarihinizi yazandım, şanınızı yedi düvele duyuran!
Şimdi bir kâtip bile yok, hâlimi arz etmeye.
Türk ile cihanda gezen bendim boy boy..
Şimdi suskunum yaralıyım oy !
Geldim çağlar ötesinden,
koşuklardan, destanlardan taşa taşa.Ekmek oldum; su oldum kavime gardaşa…
Susmayın beni !
Küsmeyin beni, düştüğüm yerden kaldırın. Cümbüşülü bir nakış gibi işleyin beni.
Anadilim ben!
Türk’ün temiz ağzında ninni oldum, şiir oldum, türkü oldum.
Zaferler anlattım şâd oldum.
Zülfünde güzelin bendim işvesi.
Zeybek oldum yere diz vurdum.
Bendim dillerin en tatlı şivesi.
Dağıldı evim barkım
Sustunuz beni ey..!
Anadilim ben!
Emzirdim çağları ak sütümle.
Şairler büyüttüm bu efsunkar halimle. Heybetlendim, köklendim.
Dününüz bendim yarınınız ben.
Oysa küstürüp, susturdunuz ey !
Şimdi yorgun kelimlerim, küskün cümlelerim.Tozlandı tarihin raflarında kitaplarım.
Bu asırdaki kadar kurumadı dilim damağım.Gittikçe yatağımda çürüyorum ey..! Kim kattı aşıma bu zehirli taneyi? Kendi ocağımda el gibi yaşıyorum!
Gel, yürü benimle, aç yolumu
İlime benimle yürü bilime benimle…
Aya da çıkalım insana da in benimle.
Sil alnımdan şu kara yazıyı
Ebede seslen benimle…
Binlerce yıldır kucağımda büyüyen öz evladım
Yeter, özüme hâlel getirme sakın
Çöz dilimin bağını
Çöz ki konuşayım.
